Dolar na czarną godzinę

Dolar jest tak zwaną walutą rezerwową. Oznacza to tyle, że jest on akceptowany na całym świecie jako waluta, którą można płacić za transakcje międzynarodowe. Wynika to poniekąd z doświadczenia – przez lata dolar był mocną walutą i nie tracił swojej pozycji, a poniekąd z wiary i zaufania w stosunku do amerykańskiego rządu, że tak będzie nadal. Nie oznacza to jednak, że dolar nie ma słabych stron, ani konkurencji. Gdy gospodarka Stanów Zjednoczonych jest w dołku do głosu dochodzą takie waluty, jak euro i funt brytyjski, które również są silne. Waluta rezerwowa to takie zapasy na czarną godzinę, które są przechowywane w bankach centralnych poszczególnych państw. W XIX wieku i na początku XX, funkcję waluty rezerwowej pełnił funt brytyjski, który został zastąpiony przez dolara. Dolarowi z kolei, po piętach depcze euro.
Banki centralne już gromadzą rezerwy walutowe w euro, jednak są one ciągle dużo mniejsze, niż te dolarowe. Polska w rankingu dotyczącym wielkości rezerw walutowych wypada całkiem nieźle W roku 2014 pod względem wielkości zgromadzonych rezerw byliśmy na 20. miejscu, wyprzedzając między innymi Wielką Brytanię. Największe rezerwy walutowe posiadają Chiny, tuż za nimi jest Japonia i Arabia Saudyjska. Średni kurs walut, aktualizowany jest codziennie przez banki centralne – w naszym kraju jest to Narodowy Bank Polski. Siła waluty przekłada się na jej cenę. Ceny walut świadczą o ich wartości, sile gospodarki kraju, w którym są używane i sile pożądania przez inwestorów. Niegdyś rolę rezerw pełniło złoto, obecnie banki centralne przetrzymują zwykle zapasy kilku mocnych walut.